با توجّه به کمبود منابع نفتی و اثرات زیست محیطی ناشی از فیلم­ های پوششی حاصل از مواد نفتی و پلاستیکی که معایب فراوانی از جمله زیست تخریب ­ پذیر نبودن و آلایندگی دارند، . استفاده از زیست­ تود به ­ عنوان یک مادة پایدار و تجدیدپذیر برای تولید انواع فیلم از منابع لیگنوسلولزی از جمله کاه گندم و کُلش برنج در سال­ های اخیر افزایش یافته است. در این پژوهش، تهیة فیلم لیگنوسلولزی بر پایه انحلال کُلش برنج مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدا برای انحلال کُلش برنج از هیدروکسید سدیم با غلظت ­ های متفاوت استفاده شد. تیمارهای مختلفی مانند انجماد-ذوب و پیش­ تیمار اسیدی برای بهبود انحلال کُلش برنج استفاده شد. بر اساس محاسبه بازده انحلال، نتایج مطلوبی برای انحلال کُلش برنج در محلول هیدروکسید سدیم حاصل نشد، اما، با اعمال پیش­ تیمار شیمیایی اسید، استفاده از محلول سود-اوره و توالی انجماد-ذوب، بازده انحلال بهبود یافت و فیلم­ هایی با استفاده از روش قالب­ ریزی تولید شدند. خواص ظاهری و شیمیایی فیلم ­ های تهیه شده با روش ­ های آنالیز از جمله شفافیت محلول به ­ عنوان شاخصی از کیفیت انحلال، تصاویر میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی و آزمون EDXبررسی شد. نتایج نشان داد فیلم حاصل­ شده از انحلال کُلش برنج پیش­ تیمار اسیدی شده و سپس انحلال با محلول سود-اوره دارای خواص نوری، یکنواختی و توپوگرافی سطح مناسبی بوده که می­ تواند برای پوشش­ دهی در صنعت بسته­ بندی مورد استفاده قرار گیرد.

استفاده از انرژی زیست توده به عنوان یکی از منابع انرژی های تجدیدپذیر، علاوه کاهش مشکلات زیست محیطی و گرمایش جهانی امنیت انرژی را تضمین می کند. بریکت های سوختی از انواع سوخت های جامد زیستی هستند که با استفاده از فرآیندهای ساده متراکم کردن بدست می آیند و نیازی به تیمارهای پیچیده فیزیکوشیمیایی ندارند. در این تحقیق پتانسیل استفاده از پسماندهای لیگنوسلولزی مانند پالونیا، ساقه ذرت و خمیرکاغذبازیافتی جهت تولید بریکت سوختی بدون بایندر در فشارهای پایین 9 ، 18 و 27 مگاپاسکال در دو سطح دمایی 75 و 100 درجه سانتی گراد بررسی شد. نتایج امکان پذیری تولید بریکت سوختی از سه ماده لیگنوسلولزی با ویژگی های فیزیکی و مکانیکی مناسب را تایید کرد. برای بریکت خمیرکاغذ بازیافتی دانسیته و مقاومت بیشتری در فشارهای پایین بدست آمد در حالی که پالونیا و ساقه ذرت نیاز به سطوح بالاتر فشار، دما و زمان جهت دستیابی به دانسیته و مقاومت فشاری مطلوب نسبت به خمیرکاغذ بازیافتی داشتند.

در این تحقیق پتانسیل استفاده از پسماندهای لیگنوسلولزی ساقه کلزا برای حذف رنگزای راکتیو Remazol Black B از محیط آبی با استفاده از محلول رنگزا مصنوعی بررسی شد. مطالعات ایزوترم جذب با غلظت های مختلف نشان داد که فرآیند جذب این رنگزا بر روی پسماندهای ساقه کلزا هم از مدل لانگمیور و هم از مدل فرویندلیش تبعیت می کند ولی ضریب همبستگی مدل لانگمیور بیش از مدل فرویندلیش است. با استفاده از مدل لانگمیور، حداکثر ظرفیت جذب این رنگزا 32.8 میلی گرم بر گرم محاسبه شد. به علاوه، سینتیک جذب نشان داد که جذب این رنگزا از سینتیک شبه درجه دوم تبعیت می کند. ظرفیت جذب این رنگزا توسط پسماند لیگنوسلولزی ساقه کلزا در مقایسه با سایر مواد لیگنوسلولزی مطالعه شده بیشتر است و می تواند به عنوان یک جاذب مقرون به صرفه برای حذف این رنگزا از پساب ها استفاده شود.

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر کاربرد پسماندهای لیگنوسلولزی سبوس و ساقه برنج بر ویژگیهای فرآورده چندسازه «چوب-سیمان» (CB) انجام گرفته است. بدین منظور، تخته هایی از چوب صنوبر و اختلاط چوب صنوبر و کلش برنج با سیمان پرتلند تیپ 2 ساخته شد. همچنین از خاکستر سبوس برنج به عنوان ماده پوزولانی در سه سطح (0، 2 و 4 درصد) استفاده شد. جهت ارزیابی خواص کاربردی نمونه ها، مقاومت خمشی (MOR)، مدول الاستیسیته (MOE)، مقاومت برشی و میزان جذب آب (WA) و واکشیدگی ضخامت (TS) پس از 2 و 24 ساعت غوطه وری در آب بر اساس استانداردهای ISO16983 و DIN68763 اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که با تغییر ماده لیگنوسلولزی از کلش برنج به مخلوط کلش و صنوبر، ویژگی های مکانیکی بهبود می یابد ولی جذب آب و واکشیدگی ضخامت افزایش می یابد. همچنین نتایج نشان داد زمانی که از 4درصد خاکستر سبوس برنج استفاده شد، بیشترین مقاومت خمشی، مدول الاستیسیته، مقاومت برشی و کمترین واکشیدگی ضخامت و جذب آب بعد از 2 و 24 ساعت را در آب به دست آمد.

پتانسیل استفاده از باگاس برای حذف رنگ واکنشی اسید اورانژ 7 از محیط آبی با استفاده از محلول رنگ مصنوعی بررسی شد. نتایج نشان داد که با کاهش pH و دما، کارایی جذب این رنگ افزایش می یابد و از طرف دیگر با افزایش غلظت رنگ در محیط، ظرفیت جذب بیشتر می شود. سرعت جذب رنگ توسط این ماده نسبتاً سریع است و در تمامی آزمون ها، غلظت تعادل در 20 دقیقة اول تیمار حاصل شد. مطالعات ایزوترم جذب با غلظت های مختلف نشان داد که فرایند جذب این رنگ بر روی باگاس هم از مدل لانگمویر و هم از مدل فروندلیچ تبعیت می کند ولی مدل لانگمویر با ظریب همبستگی بیش از 99/0 بهتر از مدل فروندلیچ با ضریب همبستگی 98/0 است. با استفاده از مدل لانگمویر، حداکثر ظرفیت جذب این رنگ 56/18 میلی گرم بر گرم محاسبه شد که در مقایسه با سایر مواد لیگنوسلولزی مطالعه شده، مقدار قابل قبول و مناسبی است.